سلوک عاشورایی
پایداری واستقامت تا حیات طیبه(بخش اول)
"قال الله تعالی:"إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه أن لا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التی کنتم توعدون"فصلت30
پایداری در مسیر حق؛وصیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه آله وسلم به علی علیه السلام
روایتی از امیرالمؤمنین علیه السلام هست که عامه هم آن را نقل کرده اند.علی علیه السلام فرمود:"قلت :یا رسول الله أوصنی !"به پیغمبر عرض کردم مرا سفارش کنید!"قال:قل ربی الله ثم استقم"؛پیغمبر اکرم به من فرمود:"بگو پروردگار من خدا است ،سپس پایداری کن!"علی علیه السلام گفت:"ربی الله و ماتوفیقی إلا بالله علیه توکلت و إلیه أنیب".پروردگار من خدا است،توفیقم از جانب او است،بر او توکل می کنم و به سوی او باز می گردم.علی علیه السلام می فرماید:"رب"من،اوست و خود او است که توفیق سیر به سوی خود را به من داده است.وقتی من راه می افتم و به سوی هدف می روم ؛یعنی من به توفیق الهی ،هدف و راه رسیدن به آن را تشخیص داده ام،لذا دراین مسیر پیش می روم،توکلم به اوست و بازگشت من هم به سوی او خواهد بود.پس پای این حرکت هم می ایستم و پایداری می کنم تا به ربّم برسم .بعد پیامبر اکرم فرمود:"لیهنئک یاأبا الحسن !لقد شربت العلم شربا و نهلته نهلا"ای اباالحسن!علمی که نوشیده ای،گوارایت باد!تو علم را کامل نوشیده و ازآن سیراب شده ای!
اگر انسان در یک مقطع زمانی،حق را از باطل تشخیص داد و راه حرکت به سوی حق که همان صراط مستقیم است را تشخیص داد و در آن حرکت کرد،مهم تریت مرحله ی سلوکش تازه از اینجا شروع می شود که همان استقامت و پایداری می باشد.
پیغمبر اکرم در روایتی می فرمایند :"أن تستقیموا تفلحوا"اگر در رسیدن به حق و اقامه ی حق پایداری کنید،رستگار می شوید.در این روایت پیامبربه این نکته اشاره می کنند که رستگاری و بهشت،ثمره ی پایداری و استقامت است.
در مسیر لقای الهی ،چه در بعد اجتماعی و چه در بعد معرفتی ،باید تا آخر خط رفت و ایستادگی کرد تا به مقصد رسید.امام حسین علیه السلام،نیز اگر پایداری نمیکرد،امروز از اسلام خبری نبود."و علی الاسلام السلام"
