منافقین

به نام خدایی که وجودم از وجودش گشته موجود

در گذشته ما این مشکل را داشتیم،الآن هم داریم،در آینده هم خواهیم داشت.

این مشکل آنقدر بزرگ است که یک سوره از قرآن به نامش خورده است.

به نظر شما این مشکل نامش چیست؟

حرف اولش منافقین است.

در طول تاریخ همیشه مشکلاتی وجود داشته است.قسمتی از این مشکلات از خارج کشور ها سر چشمه می گیرد وقسمتی از مشکلات از داخل کشور سرچشمه میگیرد.

حکومت های اسلامی هم به خاطر آن که درست اجرا نشده بود از آن مشکلات بی بهره نیست.قسم بزرگی از مشکلات حکومت اسلامی از درون همان افرادی سرچشمه گرفته است که فقط مسلمانند نه مومن.

کسانی رییس جمهور ونماینده های مردم شدندکه مسلمان بودند نه مومن.اما اینان به چه اسلامی مسلمانند؟ البته همان اسلامی که خودشان آن را تعریف ودرست کرده اند،نه آن اسلامی که هست وباید باشد.

البته نه آن که تسبیح دستشان نگیرند ونماز نخوانند.

بلکه هم تسبیح در دست میگیرند وهم نمازشان را به جماعت می خوانند ،حتی بعضاً روحانی هم هستند.

خود را مدافع اسلام معرفی می کنند،اما همان اسلام خود ساخته،دلشان برای اسلام می سوزد،امام همان اسلام خودساخته ی خودشان،خود را پایه های انقلاب می دانند،ولی آن انقلابی که جیبشان را پر کند وآرامش روحی بچه هایشان را در خطر نیندازد.

هفتاد میلیون جمعیت ایران باید مراقب آینده ی بچه های آنان باشند تا مبادا افکارشان متشتت شود وخدای نکرده جیبشان خالی شود.

آن ها وقتی می گویند ما به فکر مردم هستیم،همان مردمی را می گویند که مثل بچه های خوب ساکت وآرام نشسته باشند تا خیال پسرِ پایه ی انقلاب آزرده نشود،آن ها دلسوز چنین مردمی هستند.

امام ورهبر جامعه را وسیله ی دست خود می کنند.حرف ورای خودشان را گفته  وبرای آن که تیرشان به هدف بخورد،آخر آن حرف خودشان سخنی از رهبری به آن می چسبانند.

برای مثال:رییس جمهور می گوید:بازگشت یارانه ها به بیت المال(البته منظورشان همان مال البیت است که برای آن که دچار گناه کبیره ای نشوند اسم بیت المال را بر رویش می گزارند) باعث می شود که اقتصاد مقاومتی بهتر اجرا شود.

شما دقت کنید قسمت اول جمله از خودشان است،حال برای پیشبرد اهدافش در قسمت دوم جمله سخنی از رهبری به میان می آورند.

واما مشکل ما با دسته ی منافقین همچنان باقی است تا...